کد مطلب:124474 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:125

حد مساحقه
[48]-360- كلینی رحمه الله با سند خود از محمد بن مسلم نقل كرده است:

از امام باقر علیه السلام و امام صادق علیه السلام شنیدم كه فرمودند:حسن بن علی علیه السلام در مجلس امیرمؤمنان علیه السلام بود كه گروهی آمدند و گفتند:ای ابامحمد! امیرمؤمنان علیه السلام را می خواهیم. فرمود:كارتان چیست؟ عرض كردند:می خواهیم سؤالی بپرسیم. فرمود:بگویید سؤال شما چیست؟ عرض كردند:زنی با شوهرش آمیزش كرده، و چون مرد از او فراغت یافته، زن برخاسته و با همان شهوت خود با كنیزك باكره ای همبستر شده و با او مساحقه كرده و نطفه را در رحم او افكنده و او آبستن شده است؛ اینك حكم آن چیست؟ فرمود:

این، سؤال پیچیده ای است كه تنها ابوالحسن علیه السلام از عهده ی آن برمی آید. و من پاسخ شما را می دهم؛ اگر درست بود، از خدا، سپس از امیرمؤمنان علیه السلام می دانم، و اگر اشتباه كردم، از



[ صفحه 289]



خودم می باشد و امیدوارم كه - به خواست خدا - اشتباه نكنم:

ابتدا، سراغ آن زن می روند و از او مهرالمثل كنیز باكره را می گیرند؛ زیرا با زایمان وی، بكارتش می رود. سپس او را حد [1] می زنند؛ زیرا با این كه شوهردار بود، آن عمل منافی را انجام داده است. سپس انتظار می كشند تا نوزاد به دنیا آید و او را به پدرش - كه صاحب نطفه باشد - بسپارند. سپس آن كنیزك را [اگر با رضایت خود مساحقه كرده باشد] نیز حد می زنند.

راوی می گوید:آن گروه از نزد آن حضرت رفتند و امیرمؤمنان علیه السلام را دیدند، و امیرمؤمنان علیه السلام به آنان فرمود:با ابامحمد، چه گفت وگویی داشتید؟ و آنان جریان را بازگو كردند، و امیرمؤمنان علیه السلام فرمود:اگر از من می پرسیدید، پاسخ من نیز بیش از آنچه فرزندم گفته است، نبود. [2] .


[1] مشهور فقهاء، حد مساحقه را صد تازيانه مي دانند.

[2] كافي 202:7، ح 1.